Dünən günün ən maraqlı hadisələrindən biri Tovuzda baş verib. Gəlin, əvvəlcə bu barədə prokurorluğun yaydığı xəbəri oxuyaq: “Tovuz rayonunun Aşağı Ayıblı kəndində borc pul məsələsi üstündə bıçaqlanma hadisəsi baş verib. Belə ki, kənd sakini Xəlilov Şahin Kamran oğlu, həmkəndlisi Əsgərov Elxan Fərman oğluna 40 bıçaq zərbəsi vurub. Nəticədə zərbələrdən biri daxilə keçib və Elxan Əsgərovun vəziyyəti pisləşib. Bundan sonra Şahin Xəlilov onu öldürmək fikrindən daşınıb və yaralı həmkəndlisini öz avtomobili ilə onun evinə aparıb. Şahin Xəlilov yaralını evlərinin önündə avtomobildən düşürüb. 40 yerindən bıçaqlanan yaralı sürünə-sürünə yaşadığı evin həyətinə girib. Həyat yoldaşı ərini xəstəxanaya çatdırıb. Hüquq-mühafizə orqanları da hadisə ilə bağlı məhz bundan sonra xəbər tutub.
Dərhal polis Şahin Xəlilovu yaxalayıb. O, ilkin ifadəsində Elxan Əsgərovu öldürmək istədiyini etiraf edib. Şahin Xəlilov bildirib ki, Elxanın ”körpə balalarım var” sözlərindən sonra ürəyi yumşalıb, həmyerlisini evinə aparıb…”
Ortada dəhşətli, bağışlanılmaz bir cinayət var. Bu, öz yerində. Amma o cinayətlə bərabər ortada ağılalmaz bir mərhəmət də var. Bəli, nə qədər amansız olasan ki, pula görə insanın həyatına qıymaq istəyəsən, üstəlik, ona nə az, nə çox – düz 40 bıçaq zərbəsi vurasan, amma eyni zamanda nə qədər mərhəmətli olasan ki, gözünü bu qədər qan örtmüşkən, içindəki qəddarlıq bu qədər dombalmışkən son anda qurbanına acıyasan, fikrini dəyişəsən, onu gətirib evinə atasan və həyatda qalmasına vəsilə olasan.
Ancaq baxın, qəddarlıqda, amansızlıqda həmən o Tovuz sakinindən – Şahindən heç də geri qalmayan YAP hakimiyyəti neyləyir? Fərqli düşündüyünə, onun kimi fikirləşmədiyinə görə jurnalisti çuvala qoyur, şəhər kənarına aparır, acımadan döyür, sonra ayağının üstündən maşın sürür, bundan sonra onun öldüyünü düşünərək bir gölün qırağına atır. Əgər təsadüfən oradan kimsə keçməsə, yəqin rejimin qurban seçdiyi həmkarımızdan günlərlə xəbər tutmaq mümkün olmayacaq, o, elə oradaca həyata gözlərini qapayacaqdı.
Ya da bu yaxınlarda “Azadlıq”ın yazarının başına gətirilən… Həmkarımız Seymur bəyin başına evinin qapısı ağzında torba keçirdilər, maşına qoyub şəhər kənarına apardılar, necə var əzişdirdilər. Amma o 40 bıçaq vuran tovuzlu Şahin qədər mərhəmətləri olmadı ki, gətirib evinin qarşısına atsınlar. Bizi oğurlayıb döyürsünüz, yaxşı eləyirsiniz, barı döyəndən sonra haradan oğurlamısınız, gətirin ora qoyun da…
Ya da Elmar Hüseynov öldürülərkən… Yadınızda olar, siz onu balaca oğluna yoqurt alıb evinə gələndə mənzilinin kandarındaca güllələtdirdiniz. Indi soruşuram: yəni, 40 bıçaq vurduğu qurbanının “körpə balalarım var” sözünə acıyıb öldürməkdən vaz keçən tovuzlu Şahin qədər də insafınız, mərhəmətiniz olmadımı ki, aldığı yoqurta baxıb Elmarın da körpə balasının olduğunu düşünəsiniz və öldürməyəsiniz, eləcə yaralayıb gedəsiniz? Qəddarlığınızın bu qədərmi həddi-hüdudu yoxdur, bu qədərmi sərhəd tanımır amansızlığınız, acımasızlığınız?
2 aprel mitinqi olan günün axşamı polis idarəsində Təzəxan Mirələmlini o qədər döymüşdünüz, bədənində salamat yer yox idi. Bu cəsur, dönməz müxalifətçinin az qala, gözlərini çıxarmışdınız. Sonra da aparıb şəhərdən kənara atmışdınız. Biz onu uzun axtarışdan sonra Qaradağın çöllü-biyabanında tapdıq.
Bu da cəhənnəm, ertəsi gün Təzəxan bəyin ailəsinə yeni bir atəş saldınız, onun övladını zorən qatil elədiniz. Halbuki, tovuzlu Şahin sizdən fərqli olaraq, öldürmək istədiyi qurbanını məhz onun övladına bağışlamışdı. Amma görün sizin qəddarlığınız, vəhşiliyiniz hansı həddə çatıb ki, qurbanınızı övladına bağışlamaq bir yana, heç onun övladını da bağışlamadınız, qatil olmağa, yeniyetməliyini, gəncliyini dəmir barmaqlıqlar ardında keçirməyə məcbur etdiniz.
Artıq sizə nə deyək ki? Artıq sizə nə yazaq ki? Öz vətəndaşınıza mərhəmətiniz yoxdur, bunu anladıq, amma heç öz vətəndaşınız qədər mərhəmətiniz də yoxdursa, söylənilməli, yazılmalı nə qalır ki?
