Bəli, bu ölkənin informasiya məkanında həqiqəti demək qadağan, yalanı yaymaq şərtdir. Mövcudluğun da əsas şərti bu prinsipə sədaqətdir. Kənara çıxmaq isə, mövcudluğunu itirmək, ciddi təhlükə deməkdir. Ölkənin informasiya məkanındakı hazırkı vəziyyət bundan ibarətdir.
Heç kimə sir deyil ki, TV məkanda yalnız ANS müəyyən müddətə təqdim olunan bu prinsipdən qismən, imkanları daxilində imtina etməyi bacardı. Bağlanıb açılandan sonra isə, başqa mənzərənin şahidi olduq. Artıq o zamandan ANS, yalnız eşidilmək hüququndan istifadə edir. Eşitmək borcunu isə qadağan etdilər.
Təbii ki, onu bağlayanda xalq olaraq biz açdırmalı idik. Maraqlanmadıq, alternativ informasiyanın nə qədər həyati əhəmiyyətli olduğunu dəyərləndirə bilmədik, çıxdı əlimizdən. Vətəndaş biganə, qanunla müdafiə olunmaq imkanı yox. Yol onların dediyini etməkdən keçirdi və bu da oldu. Bir sözlə, onu kimlər bağlamışdısa, onlar da açdı. El məsəlində deyildiyi kimi: “Pulu kim verirsə, musiqini də o sifariş verir”. Indi onlar əvvəlki kimi öz mənafelərini müdafiə etmək, başqalarının mənafelərini nəzərə almaq imkanından məhrumdurlar. Yalnız sistemin mənafeyi əsas qoyulur. Daha doğrusu, sistem bunu əsas şərt kimi qəbul etdirib. Başqa cür mümkün deyil. Alternativi yenidən bağlamaqdır. Bunu hər kəsdən daha aydın ANS görür.
Indi TV sahəsi nəhəng bir AzTV-dir. Eyni mənbə, eyni ssenari, eyni tapşırıqla, amma müxtəlif dalğalarla, müxtəlif insanların təqdimatında hər gün yaşamadıqlarımızı, amma yaşamalı olduğumuzu bizə yaşayırıq kimi təqdim edirlər. Xalqın itirdiyi, başqalarının xidmətində olan ANS də, bu həngamədə fərqli görünməyə çalışır. Amma nahaq yerə əziyyət çəkir. Axı kim onlardan elan etdikləri prinsiplərə əməl etmələrini tələb edir? Qeyri-demokratik rejimdə özünüz üçün prinsiplər müəyyənləşdirmək imkanları məhduddur. Ona uyğun fəaliyyət göstərmək isə çox çətindir. Xüsusən də, dəqiq vicdanlı və qərəzsiz olmaq.
Həm də onu anlayırıq ki, bu vəziyyətdə mənəvi məsuliyyətin sərhədləri ya məhdudlaşır, ya da tamamilə heçə enir. Prinsipdir də, elan etmisiz, amma fəaliyyətinizdə onu tətbiq etmək imkanlarınız xaricindədir. Belə vəziyyətdə necə ola bilər ki, reallaşması sizdən asılı olmayan prinsiplərə görə məsuliyyət daşıyasınız? Ona görə də səmimi olmaq lazımdır. Prinsipləri kənara qoyub özünüzü imitasiya etmək əzabından qurtarmalısınız.
Məsələn, müxalifətə qarşı münasibətinizi başa düşürük. Amma hər belə təhqir, yalan dolu reportajdan sonra ona xüsusi izah vermək, niyə belə etdiyinizi əsaslandırmağı izləmək cansıxıcıdır, anlaşılan deyil. Axı kim sizi bu hərəkətlərinizə görə qınayır? Məgər sizə səhər hakimiyyəti, axşam müxalifəti tənqid etmək imkanı tanıdılar, siz etmədiniz? Məgər biz, sizin azadlığınızın sərhədləri psixoloji problem yaşayan hansısa cindarı və ya cin daşıyıcısı olan birini efirə çıxarmaqdan başlayıb, müxalifəti aşağılamaqla məhdudlaşdığını bilmirik ki? Buraxın imitasiyanı. Necə lazımdır, nə qədər etmək mümkündürsə, onu da edin. Sıxılmadan, əlavə şərhə ehtyac duymadan. Sizdən daha artığını edib, heç bir izaha-filana ehtiyac duymayanlardan nümunə götürün. Başa düşürük, ləyaqətli insanları hədəfə almaq, bəzi hallarda sərhəddi aşaraq təhqir etmək, içinizdən keçənlər, etmək istədikləriniz deyil. Amma nə etmək olar, başa gələn çəkilməlidir.
Həm də ona görə narahat olmayın ki, texnoloji inkişaf təbii olaraq sizi sıradan çıxarır. Vətəndaşlar, xüsusən də gənclər sizin dediklərinizin, göstərdiklərinizin əksini görmək imkanındadır. On minlər, yüz minlər anındaca həqiqəti görmək imkanı əldə edib. Təkcə görmək deyil, bunun ətrafında diskussiya açmaq, onu yeni-yeni insanlara paylaşmaq imkanındadır onlar. Belə halda olmayanları demək, təkcə pis iş deyil, həm də səmərəsiz işdir.
