Deyəsən, biz artıq “Rauf kimdir?” sualına cavab tapmışıq. Bütün düşərgə, xüsusən də illərdir mübarizə meydanında olan səmimi müsavatçılar üçün əlverişli çıxış nöqtəsi olmalıdır bu cavab. Çünki onun hazırkı fəaliyyəti kiçik bir qrupa faydalı olsa da, bütöv bir partiyanın, ümumilikdə demokratik düşərgənin maraqlarına cavab vermir. Lakin onların susqunluğu, bir çox yeni suallar doğurur. Xüsusən də indiki mərhələdə – Milli Şura məsələsində.
Sözsüz ki, Müsavatın Milli Şuradan çıxmasına bu işdə müstəsna xidmətləri olan Rauf Arifoğlu hamıdan daha çox sevinir və müqaviməti də o göstərməlidir. Amma hələlik onun bu sevincinə heç bir ictimai dəstək yoxdur. Hələlik redaktoru olduğu qəzetdə özündən və bu işdə xidməti olan bir neçə partiya üzvündən başqa heç kim danışmır. Daha doğrusu, danşanlar, lənətləyənlər çoxdur, sadəcə, onları Arifoğlunun qəzetində görmək mümkün deyil. Əksinə, Rauf bəy, baş verənlərə görə üzüntüsünü ifadə edən müsavatçıların da yerinə danışır, onların üzüntülərinə, fərqli mövqelərinə yön verməklə məşğuldur.
Müsavatın başqan müavini, hazırda həbsdə olan Tofiq Yaqublunun partiyanın Milli Şuranı tərk etməsindən üzüntüsünü ifadə etmiş, Arifoğlu da buna özünəməxsus izah vermişdi. O, müsavatçıların adından belə də demişdi: “Partiya üzvləri də, üzdə deməsələr də, Tofiq bəyi suçlayırlar ki, niyə rəqiblərin, düşmənlərin əlinə dəstəvuz verir”.
Təbii ki, onun bu izahı Tofiq Yaqublunu təhdid etməkdir, partiya daxilində ona qarşı mənfi rəy formalaşdırmağa cəhddir. Amma bunun üstündə dayanmağa lüzum görmürük. Lakin bu izahda işlətdiyi “düşmən” sözünün üzərində dayanmaq istərdik. Ona görə ki, cənab Arifoğlu həftənin sonunda “düşmən” mövzusuna yenidən qayıdıb: “Məni özünə düşmən elan etmiş bir liderin və onun zombilərinin Azərbaycanda iqtidar olmasını istəmirəm. Əli Kərimlinin iqtidar olması ölkəm üçün əliyevlərin iqtidar olmasından daha fəlakətli olardı”.
Birincisi, cənab Arifoğludan başqa da bizi düşmən kimi görənlər varsa, eşitsinlər: biz bu ölkədə nə siyasi-ideoloji sistemi, nə hər hansı lideri, nə hansısa qəzetçini, nə də partiyanı düşmən kimi görmürük. Siyasi meydanda da Arifoğlunun bizə münasibətini dəyişməsinə görə deyilik. Biz Azərbaycanı mütərəqqi dünyanın bir parçası etmək istəyirik, onun uğrunda mübarizə aparırıq.
Ikincisi, cənab Arifoğlunun cəbhə seçimini dəqiqləşdirməsi, meydanın daraldığını, daha doğrusu, meydanda iki fiqurun qaldığını təsdiqləyir. Hətta onları adları ilə göstərir: AXCP sədri Əli Kərimli və hakimiyyətin başinda duran Ilham Əliyev. Rauf Arifoğlu da məhz bunlar arasında seçim edib. Yəni, fəlakətli ilə, daha çox fəlakət vəd edənin arasında. Bəli, hər iki tərəfdə fəlakət…
Istənilən halda qəzetinin, özünün elan etdiyi prinsiplərə zidd seçimdir. Göründüyü kimi, düşmənçiliyə dəvət etdiyi müsavatçıların, həm də özünün başqanı Isa Qəmbər müzakirə mövzusu deyil.
Cənab Arifoğlu daha sonra bildirib: “Milli Şuranı və bu modeli ilk gündən Azərbaycan siyasətinin fəlakəti, müxalifətin, demokratik təsisatların bitirilməsi layihəsi saymışam, Rusiya və Azərbaycan iqtidarları bunu qurdular. Sadəcə, Müsavat oyunu pozdu. Bu gün də bu fikirdəyəm”.
Göründüyü kimi, cənab Arifoğlu fəlakətlərimizə daha birini əlavə edib – Milli Şura, orada təmsil olunanlar. Onun Milli Şura haqqında düşüncələri əvvəldən belə olub. Amma Cəmil Həsənlinin namizədliyi onu bu fəlakətə yardım etməyə məcbur etdi. Ən müxtəif formalarda, özləri istəmədən. Təbii ki, Rüstəm Ibrahimbəyovun sədrliyi altında. Səmimi olmasa da, məhkum idi. Müsavat partiyasının oyunu pozmasına gəlincə, onlar oyunu pozmayıb, bu fəlakət komandasını formalaşdıranlardan olublar. Komandanın kapitanını da onlar göstərib, başqaları onun kapitan olmasına sadəcə, yardımçı olub. Indi pozulan oyun deyil, oyunu Rüstəm Ibrahimbəyov xeyli əvvəl pozub, “ofsaytda” qalanlar isə düşərgəni fəlakət zonasına bölənlərdir.
Bəli, oyun bitib. “Cənab prezident!” deyə müraciət etdiyin adama arxa çevirmək, oyun deyil, nə isə başqa şeydir…
Arifoğludan başqa bir sitat: “Kimdən nə yazmağı qəzet redaktoru və qəzetin rəhbərliyi müəyyən edir, daha ona düşmən olan bir düşərgənin tərəfdarları yox. Indi nə təklif edirsiniz, Azərbaycanın fəlakəti hesab etdiyim bir şərçi, zombi dəstəsinin iqtidar olması üçün savaşmalıyam? Niyə? Azərbaycan yazıq deyilmi?”
Önəmli olan AXCP-nin hakimiyyətə alternativ olmasıdır. Onun hakimiyyətə gəlməsi uğrunda mübarizə aparmamağın və ya ona qarşı olmağın ciddi hal deyil. Bizim də Rauf Arifoğlu adında problemimiz yoxdur və olmayacaq. Hər halda, Əli Kərimlidən müsahibə alan işçisinə mükafat vəd edən birinin nədən və kimdən yazması önəmli deyil.
Bir də ki, səni savaş halına gətiriblərsə, biz nə edə bilərik?
