9 noyabr Dövlət Bayrağı Günüdür
Mənə görə, Azərbaycanın dövlət himni dünyada ən duyğulu himn, dövlət bayrağı ən mənalı bayraqdır. Himnimiz harada və hansı şəraitdə səslənir-səslənsin, hisslərini cilovlaya bilməzsən, gözün dolar. Göz önündə Cümhuriyyətin qurulduğu ərəfədə erməni-rus təcavüzünə məruz qalan millətimizin yaşadığı anlar, öldürülən uşaqlarımız canlanar. Bu ağrı kövrəldər adamı… Eyni zamanda, Cümhuriyyətin bərqərar olduğu dövr, bu dövləti quran insanların gördüyü işlər göz önündən bir film kimi keçər və bu dəfə milli qürur hissindən təsirlənməyə bilməzsən… Nəhayət, Cümhuriyyətin devrilməsi, onun qurucularının məhv edilməsi və bu gün də millətimizin azadlığa qovuşa bilməməsi, yadlara məhkum edilməsi sarsıdar səni…
Ancaq zənn etməyin ki, bu himn adamı yalnız kədərləndirər, qətiyyən! Bu göz yaşı təkcə millətin ağrısı-acısından yaranmır ki… Bu göz yaşı həm də millətinin, dövlətinin böyük gələcəyinə inamdan və bununla qürur duymaqdan yaranır ki, bu həyəcanı da sənə yaşadan şanlı Azərbaycan himnidir! Bu himn ən mübariz, ən üsyankar himndir. O, milləti səfərbər etmək, onu bir yumruğa çevirmək gücündədir.
Hətta xəyal edirsən ki, bir gün Azərbaycanın hər bölgəsində eyni vaxtda və ucadan himnimiz səslənəcək, bu səs göylərə ucalacaq və bütün azadlıqsevər insanların hissinə hakim kəsiləcək, onları ayağa qaldıracaq, onları son həmləyə sövq edəcək… Bu, xəyal olaraq qalmayacaq, mütləq gerçəkləşəcək!
Bəs, Əliyevçi hakimiyyətin bu himndən xoflanması nədəndir? Niyə dövlət mərasimlərində himnimiz səslənəndə bir məmur belə onun sözlərini oxumur və sanki tez bitməsini gözləyirlər? Nədən rəsmi tədbirlərdə himn başa çatdıqdan sonra kimsə onu alqışlamır, əl çalmır və ya buna cürət etmir? Səbəb, dediyim kimi, himnimizin zülmə, zalıma üsyan etməsi, bizi mübarizəyə çağırması və ən nəhayət, milli şüurumuzu oyatmasıdır. Onun musiqisi də, sözləri də eyni dərəcədə möhtəşəmdir, enerjilidir… Bu himni yaradan şəxslər həqiqətən dahidirlər, həqiqətən Böyük və Bütöv Azərbaycanın övladlarıdırlar!
…Əslində bayrağımız haqqında danışacaqdım, ancaq himnimizin üstündən keçə bilmədim; axı, himnimiz və bayrağımız bir-birini tamamlayır, elə bir-biri üçün yaranıblar! Onları ayıra bilmədim. Onların elə hər ikisi hakimiyyətin qısqanc münasibətinə tuş gəlib… YAP hakimiyyəti bu bayrağa alışa bilmədi. Özləri də bilirlər ki, bu bayraq onların ruhuna, təfəkkürünə uyğun deyil. Əgər, sabah SSRI bərpa edilsə, onlar çox asanlıqla milli bayrağı yenidən sovet bayrağı ilə əvəzləyərlər; kommunist kimliyini “demokrat” cildi ilə örtdükləri kimi… Onlar bu bayrağı sevmədilər, sadəcə, sevmək və bunu nümayiş etdirmək zorundadırlar. Ona görə də yeri gəldi-gəlmədi bayraq dirəkləri ucaldır, bayraq meydanları salırlar. Ancaq, dediyim kimi, onlara bayrağımızın mahiyyəti, fəlsəfəsi yad olduğu üçün gördükləri iş də zahiri və keçicidir; Bakıda “dünyanın ən uca bayrağı”nı qaldırdılar ki, dünya rekordunu təzələsinlər… Onlar hətta bayrağımızdan da şəxsi şöhrətləri, əyləncələri üçün yararlanırlar…
Yeri gəlmişkən, Şəhidlər xiyabanı ərazisində mehmanxana, biznes və əyləncə mərkəzindən(?!) ibarət “Alov qüllələri”nin tikilməsi elə hakimiyyətin milli dəyərlərə münasibətdə ciddi olmadığını nümayiş etdirir. Halbuki Dövlət Bayrağı Meydanının bu yerdə salınması daha məqsədəuyğun olardı… Təsəvvür edin, Şəhidlər xiyabanı və Dövlət Bayrağı Meydanı… Həm də gələcəkdə Cümhuriyyət qurucularının xatirəsinə memorial kompleksin yaradılacağı ən münasib ünvan idi burası… Bunlar bir-birini tamamlayacaqdı. “Alov qüllələri” isə Xəzərin sahilində və ya şəhərin digər yüksəkliyində daha münasib görünərdi…
Hakimiyyətin “bayraq meydanları” kampaniya xarakteri daşıyır. Bu gün təkcə Bakının mərkəzində yox, onun rayonlarında da belə meydanlar yaradılır. Eyni zamanda, bu kampaniya Azərbaycanın digər şəhər və rayonlarında eyni qaydada təkrarlanır, təqlid edilir. Deyəsən, bu hakimiyyətin həm də genetik olaraq zövq problemi var. Onlar nəyi harada və necə istifadə etməyi dərk etmirlər. Əllərinə yeni bir şey düşdüsə, onu ucuzlaşdırmayınca, cəmiyyətdə ikrah yaratmayınca sakitləşmirlər… O cümlədən, müqəddəs bayrağımızı da istismar etməkdədirlər.
Ümumiyyətlə, bayrağa münasibətdə hər birimiz ciddi və ehtiyatlı olmalıyıq. Necə ki milli azadlıq hərəkatımızın lideri Əbülfəz Elçibəy bayraqla bağlı tövsiyəsində deyir: “O bayrağın müqəddəsliyini unutmayın! O bayraqla hər yerə yürüş etməyin. O bayrağı hara gəldi aparmazlar”.
Söz düşmüşkən, öz bayrağımıza göstərdiyimiz sayqını başqa dövlətlərin bayraqlarından da əsirgəməməliyik. Məsələn, hər hansı ölkəyə qarşı keçirilən aksiyada həmin ölkənin dövlət bayrağının yandırılması nə dərəcədə ağıllı işdir? Bu, qeyri-ciddi, həm də mədəniyyətdən uzaq bir hərəkətdir. Sən birinin bayrağını yandır, ayaqlar altına at, sabah da o sənin bayrağını təhqir etsin?! Sonra? Fikrimcə, bu kimi etiraz aksiyalarında bayraqların yandırılması məsələsini düşünməliyik. Əlbəttə, istisna və ya qaçılmaz hallar mümkündür. Haradasa milli bayrağın təhqir edilir, sən də ona cavab verməli olursan. Lakin belələrinin səviyyəsinə enməmək də olar…
***
Növbəti ildən başlayaraq, biz daha bir əziz bayrağın doğum gününü qeyd edəcəyik: vahid Türk bayrağı! Bu ilin avqustunda Bişkekdə Türkdilli Dövlətlərin Əməkdaşlıq Şurasının zirvə toplantısında qəbul edilən bu bayraqda türk dövlətlərinin bayraqlarının hər birindən bir element çəmləşib ki, Azərbaycanın bayrağından da həmin ortaq bayrağa səkkizgüşəli ulduz “ərməğan” edilib… Beləliklə, bundan sonra başımız üzərində üçrəngli bayrağımızla yanaşı, vahid Türk bayrağını da dalğalandıracaq, həm Azərbaycan, həm də Dünya türklüyünün dünya siyasi xəritəsində kimliyini daha əminliklə nümayiş etdirmiş olacağıq.
Üç rəng
Milli bayrağımızdakı rənglərin rəmzini bilirik: Göy – türkçülük, Qırmızı – müasirlik, Yaşıl – islamçılıq.
Yəni Dünyəvi olmaq tərəfdarıyıq, ancaq Milli və Dini köklərimizə də bağlıyıq…
Bu rəngləri daha necə simvollaşdıra bilərik?
Bəlkə, belə: Göy – başımız üzərində hava, səma, buludların rəmzi; Yaşıl – yer, torpaq, təbiət; Qırmızı – hava ilə yer arasında mövcud olan həyatın – yaşamaq eşqinin rəmzi…
Hər zaman yaşam yolunda mücadilə verən Azərbaycan!
Şövkət Məmməd
