Aydın Taş
(Anadoluda ve Azerbaycanda anlaşıla biləcək ortaq Türkcedə yazmaq istədim)
Menim gazeteciliğe başlarken aldığım teklif, bir başkasına edilmiş olsa, yəqin ki, o adam gazeteciliğe başlamamış olacaqdı.
Gazeteci olmağı çox istemişdim. İnternetde xeber saytı qurmuşdum, uzun bir zaman bununla meşğul oldum, amma gazeteciliğin özü əskik idi. Sahaya çıxmaq, öz qulağımla eşitmek, gözümle görmeyim lazım idi. Yaşamalıydım, hiss elemeliydim olayları. Tam da bunları düşünerken elime bir fırsat keçdi, marağımı nazara alan bir böyüyüm, “Gazeteci olmaq isteyirsense işde sene fırsat. Ustan bu adam olacaq, adı İsmail Dükel. Tanış.” dedi ve tanış olduq…
Azərbaycanda tanımır ola bilersiniz. İsmail Dükel, o zamanlar Tuncay Özkanın sahibi olduğu ve hakimiyete müxalif olan “Kanaltürk” televiziyasının Ankara Xəbər müdürüydü. “Biz kaç kişiyiz” hareketini başladan qabaqcıl kişilerdendi. Milyonların küçelere töküldüyü “Cumhuriyyet mitinqlerini” xatırlayarsınız… İsmail Dükel hal hazırda “Halk TV”de gece xəbərləri taqdim edir, izlemenizi de ayrıca tövsiye edirem. Kanaltürk o dövr maliyye tazyiqlerine məruz qalmış ve emekdaşları aylarla maaş ala bilmirdi. Kanala borçlarından öteri el qoyulmaq üzreyken, Tuncay Özkan kanalını satmaq zorunda qalmışdı, üstelik “Fəthullah Gülən” camaatına yaxın olan keslere, çünki tek alıcı onlar idi. İsmail Dükel daxil hakimiyyete müxalif olan her kes işden ayrıldı. Lakin T. Özkanın bəs etmeye niyeti yox idi ve yeni bir kanal qurma qərarı vardı. İşde tam bu dövrde İsmail Dükel ile tanış oldum. Daha tanışıklığımız iki həftə var ya da yox, artıq mende ne cövher gördüse bilmirem, mene jurnalistika tarixine keçecek bu müdhiş teklifi etdi:
“Aydın, Tuncay Özkan yeni bir kanal qurur. Seni de bu kanala almağı düşünürem. Amma burasını yaxşı eşit… Men seni her cür çetinliyin, derdin, gözyaşının içine çağırıram. Yaxşı bir şey gözleme. Senin hele gazeteciliğin de yox. En az 6 ay maaş ala bilmezsen. Yaxşı düşün qararını iki saat içinde ver.”
Bu iki saat ərzində; bir insanın 6 ay pul almadan çalışıb ailesini dolanmağını nece bacardığını düşünmeliydim. İsmail Dükel siyasi düşüncelerimi bilen yegane şəxs idi, ki özüm qulaqdan dolma malumatlarla siyasi düşünce olaraq tamamile zidd olan bir formalaşmada ne qədər çalışabilirdim? Milliyyətçi ve mühafizekar olduğum aydın olarsa kovulurdummu ve bütün emeyim boşa giderdimi? Türkiyede sağçı seqment Tuncay Özkanı pek sevmirdi, din aleyhdarı biri olaraq qabul edilirdi, menim orada olmam doğruydumu? Suallar uzanıb gedirdi, amma en çox bu 6 ay maaş almamaq meselesine ilişip durdum. Sonra deliliğim tutdu, “bu fırsat bir daha ele keçer mi?” deye özüme soruşdum ve qararı verdim, başlayırdım. “Kanal Biz” televiziyasında işleyecekdim. Özümü yabancı hiss etdiyim bu formatda her şeyi diqqatle müşahide edirdim ve işimi düzgün etmeye çalışırdım. Nehayet kanalın açılacağı gün ilk defe Tuncay Özkan ile qarşılaşdım. Qaynaqçıların işe davam etdiyi studiyada bir azdan canlı yayınla televiziyanın açılışı olacaqdı. T. Özkan studiyaya girerken bütün komandaya, “Haydı arkadaşlar, ALLAH müvaffaq etsin” dedi ve canlı yayına girdi. Çaşmışdım, amma bu qeder gözel bir temenniyle başlamaq çox xoşuma getmişdi. Sonrakı günlerde en çox eşitdiyim sözler , “İnşallah”, ” Eyvallah “, “Allahaısmarladık” kimi sözler oldu, ALLAH sözü eskik olmurdu.
ALLAH meni bağışlasın, kanal açıldığında Ramazan ayı idi, işimizin en sıx olduğu saatlar da tam iftar zamanına denk gelirdi ve sıhhatimde ciddi çetinlik yaratırdı ki, men buna göre ilk defe uca yaradanın afvına sığınaraq orucumu tutmurdum. Bizde bir söz var, “bir müsibet, min nasihattan yaxşıdır”, bax bele bir hadise yaşadım. Kanal dahilinde siqaret çekmek qadağan idi (yasak), bizde pencereden bağçaya keçirdik. Orada 3-4 adam siqaret çekerken, içeride “Biz kaç kişiyiz” hareketinin üzvü top saqqallı, kırlaşmış saçlarını arxadan quyruq etmiş ve texminen 45-50 yaşlarında entel görünüşlü bir adam bize ses ederek, “Qadağan geldiyi üçün mi çölde siqaret çekirsiniz? ” deye soruşdu. Men de, “siz de çekeceksenizse gelin pencereden çıxmağınıza kömekçi (yardımcı) olum” dedim, adam mene ne dese yaxşıdı? “Sağol, orucluyam” deye cavab verdi. O an öz-özüme, “Aydın, ALLAH senin belanı versin” dedim. O gün, bu insanlarla bağlı bütün önyargılarımı yıktığım gün oldu. Bu insanlar dini, siyasi düşünceleri üçün vesait etmirdi ve bundan qaçırdı. Belə dörd dördlük müsəlman kimi yaşayırlar da demirəm, amma qarşılarında olan insanlar ise onları dinsiz kimi göstermeye çalışırdı.
“Kanal Biz” açıldıqdan yalnız 23 gün sonra, 23.09.2008 tarixinde Ergenekon istintaqı daxilinde, seher saatlarında Tuncay Özkan evinde nezarete alındı. İrelileyen saatlarda televiziyaya da basqın oldu, axşama saatına qeder televiziya binasında nezaretde tutulduk, polisler kimlik senedlerimizi aldılar, her yeri axtarırdılar. Biz de bir tarafdan xeber hazırlamağa çalışırdıq. Türkiyenin gündemi o tarixlerde “Ergenekon istintaqı”ydı, doğal olaraq biz de bununla bağlı xeberler hazırlardık ve bu xeberlerinin bir denesinin içinde “Ergenekon” sözünün olması en sıradan bir şeydi. Xeber kurgulanırken, “Ergenekon ” sözünü eşidən bir polis, sanki bizi Ergenekon istintaqından hökm yedirecek delili tapmış kimi, “Ergenekon dedi, Ergenekon dedi, bunu mene verin tez, bu delildi, bunu yox etmeyin” demesi qarşısında donub qalmışdıq. O geri zekalıya bunun xeber olduğunu, axşam ana xeberlerde bütün Türkiyenin eşideceğini izah ede bilmedim, araya komissar polis girdi de xeberin kurgusunu tamamlayabildik.
Axşam olunca kimlik senedlerimizi geri qaytardılar, serbest idik, televiziya binasından ayrılabilerdik, amma biz seher 8-den gece 11-12-ye qeder işleyirdik. Ağlıma o axşam, İsmayıl Dükel’in qabul etdiyim meşhur iş teklifi geldi, ne demişdi? “Men seni her cür çetinliyin, derdin, gözyaşının içine çağırıram.”
Yahu adam mene ne qeder dürüst bir teklif etmiş. Amma, bir sürpriz de yaşadım, ilk maaşımı 6 ay sonra yox, ilk ayda aldım.
Çox uzatmayayım, Tuncay Özkan aylardır zindanda mahbusdu, işler çetin gedirdi ve toplam 70-80 kişiden yalnız 15 emekdaş qaldığımız bu televiziya kanalını yaşatmaq üçün İsmail Dükel ile elimizden geleni edirdik. Teessüf ki 13 ay direnebildik ve 25.09.2009 tarixində bağlanma qararı alındı. Kanal qurularken binasına ilk ayaq basan jurnalisttim, işıqları söndürüb en son çıxan da men oldum. Jurnalistikaya bele başladım ve en doğru yerde başladığıma da inanıram. Xeberi yazarken xalqın sade dille ve sadece doğru ve doğrulanmış malumat alması lazım olduğunu öyrendim. Elbette, yaklaşık 4 ay keçmeden menim Türkçü ve muhafazakar biri olduğumu öyrenmişdiler ve mende kanaldaki emekdaşların yarısının menim kimi olduğunu öyrendim. Milliyyetçi bir Türk genci olaraq, solçu ulusalcıların arasında gazeteci olaraq yetişdim. O zamanlar Kanal Biz için yazdıklarımı buradan okuyabiliriniz: http://www.kurultay.net/yazarlar/aydin-tas/biz-den-buraya-kadar-2009-9-26.html
Tuncay Özkan ile esasen farqli fikirlerim yox, amma seçdiyimiz yollar qismen farklı idi. O, “Vətən, Namus, Əhdə vəfa” sözünü, mən “Vətən, Millət, Sakarya” sözünü kullanırdım… Bunlar farklı şeylər deyildi…
O artıq uzun sürecek haqsız zindan hayatındaydı, biz ise açıq yurd hepsxanasında. Onunla çıxdığım yol teessüf ki yarım qaldı. İllerce zindandan çıxmasını gözledim ve bu müddet içinde onu bir defe bile ziyaret etmeye gede bilmedim, Ergenekon məhkəmələrinə bir defe bile tamaşaçı olaraq qatılamadım. Bu içimde burukluk olaraq qaldı, amma tahliyesini hemişe gözledim. Niye gözledim?
Çünki suçsuz olduğunu bilirdim, Onun suçu “Cumhuriyet mitinqlerini” teşkil etmekti. Cumhurriyet Xalq Partiyalı deyilem, amma başında onu görmek isterim. Gözleyirdim, çünki haqsızlıq qarşısında sinmedi, boyun eğmedi. Her zaman doğru bildiyini ve inandığını söyledi. Birlikde getdiyi insanları tek buraxmadı, ümid verib onları boş xeyallarla kandırmadı, əhdə vefalıydı ve adamdı. Ve men Nagehan Alçı kimi deyildim, Tuncay Özkan komandasının yetişdirdiyi son adamdım ve ona əhdə vəfa borcum vardı.
İndi o artıq azaddır. Haqsız şekildə soxulduğu zindandan çıxıb ilk sözü bele olub: “Qaranlıqlarla mübarizeye qaldığımız yerdən davam edirik”
Tarif ede bilmirem, amma çox şadam.
Yaşasın Azadlıq!..
Qeyd 1: Bir evvelki yazımda media patronlarının başqa bir sektorda işi olmaması lazım olduğunu yazmışdım. İşde Tuncay Özkan, yalnız media patronuydu başqa işi yox idi.
Qeyd 2: Bu bütün yazını bir de, Türkiye deyil Azərbaycan, Kanaltürk ve Kanal Biz deyil Azadlıq qəzeti, Tuncay Özkan deyil Qənimət Zahid olaraq ve mene edilen müdhiş teklifi eynilə oxuyun. Görün bir fərq olacaq mı?
Qeyd 3: Xahiş edirem, mene daha müdhiş təkliflerle gelin. Axı, mən də yazığam…
