Məlum olduğu kimi, Vəkillər Kollegiyasının iddiası ilə tanınmış hüquqşünas Aslan İsmayılovun kollegiyadan çıxarılması, beləliklə də vəkillik fəaliyyətinə xitam verilməsilə bağlı sentyabrın 9-da məhkəmə qərarı çıxarılıb. “Azadlıq” A.İsmayılovun məhkəmədəki çıxışını təqdim edir:
Hörmətli məhkəmə!
Mənim çıxış etmək fikrim yox idi, ancaq nəzərə alaraq ki, qarşı tərəf uzun bir ittiham nitqi söylədi və burada gənclər əyləşib, mən də çıxış etmək qərarına gəldim. Respublika prokurorluğunda işlədiyim müddətdə 37-ci illər siyasi məhbusların işləri ilə məşğul olmuş, iş materiallarını araşdırmış, oradakı ittihamçıların çıxışlarını oxumuşam və reabilitasiya üçün rəylər hazırlamışam. Bu gün ölkəmdə baş verənlər, bu məhkəmə iclası yaddaşımda 37-ci ab-havasını canlandırdı. Bu günlər o günlərdən çox da fərqlənmir.
Mən iddiaçının nümayəndəsi olan hörmətli həmkarımın daim gözünə baxdım ki, heç olmasa oxuduqlarını mənim gözümə baxa-baxa desin. Bilmək istəyirdim ki, o özü dediklərinə inanır ya yox? Lakin həmkarım bir dəfə də olsun mənə tərəf baxmadı.
Bu prosesin qərəzli olduğu, Vəkillər Kollegiyasının sifariş yerinə yetirdiyi bir daha nümayəndəsinin çıxışından da göründü. Əminəm və sizi də əmin edirəm ki, bu nümayəndənin yazılı çıxışı Azər Tağıyev və digəriləri ilə razılaşdırılıb. Bu çıxışın bəzi hissələri Azər Tağıyevə aiddir. Məsələn, mənim 1999-cu ildə vəkillikdən xaric edilməyimlə bağlı hissə.
Bu məhkəmə prosesinin nə ilə nəticələnəcəyi mənim üçün bəllidir. Ona görə ki, Azərbaycanda heç bir məhkəmə ictimai əhəmiyyət kəsb edən iş, o cümlədən mənimlə bağlı olan bu iş barəsində müstəqil qərar qəbul edə bilməz. Ona görə ki, bütün məhkəmələr, siz içi qarışıq hökmən yuxarı ilə razılaşdırmadan sonra qərar verirsiniz – yəni əvvəl Ədliyyə Nazirliyi ilə, sonra isə Prezident Aparatı ilə razılaşdırılır.
Buna baxmayaraq mən bəzi məqamlara toxunmaq istərdim. Qarşı tərəf dedi ki, mən intizam komissiyasının üzvlərinə vicdansız demişəm. Daha dəqiq – “qul, vicdansız, rüşvətxor”, bir də ki, “siz vəkilliyi bu günə salmısınız” demişəm. Səhv etmirəmsə, protokolda 4 ittiham var. Bəli mən qul demişəm, bu gün də təkrar edirəm və heyfsilənirəm ki, vəkillər kollegiyasını məhz onlar bu rəzil günə salıblar. Mən sizi əmin edirəm ki, vicdansız, bir də rüşvətxor sözünü heç vaxt deməmişəm. Ona görə ki, mənim savadım kifayət qədərdir və bilirəm ki, vəkil rüşvət obyekti ola bilməz. Olsa da Azərbaycan vəkillərinin əksəriyyəti necə ki, dəllallıqla məşğul olur, mən onu deyərdim, amma onu da deməmişəm. Əxlaqım da kimlərisə təhqir etməyə yol vermir. Dediyim heç bir sözdən imtina etmirəm və heç nədən heyfsilənmirəm.
Mən onu bilirəm ki, istənilən insanın öz vicdanı var və o insan təklikdə qalanda, 9 milyonun fikrindən də daha tələbkar hakim insanın içində olan vicdanı ilə qalır. Məsələn, bu prosesdə mən öz vicdanımla tək qalanda deyirəm ki, mən bu hakimin, vəkilin, bu gənclərin yanında yalanmı danışdım və yalan danışdımsa o vicdanım məni rahat buraxmayacaq ki, bu yaşında sən niyə yalan danışdın və eyni cür də siz qərar qəbul edən şəxslər təklikdə olanda özünüz içinizdə deyəcəksiniz ki, axı bilirdik belə deyil, niyə belə qərar verdik? Və o vicdan bu prosesi başlayan hər kəsin qəddar ittihamçısı olacaqdır. Mən o ittihamçının hər birinizin içində daha da canlanması üçün baş verənləri bir daha nəzərdən keçirmək istəyirəm.
Hörmətli məhkəmə, hazırki iddianın əsası ilə bağlı qarşı tərəfin çıxışından bəlli olduğu kimi, baş verənlərin kökündə Əliyeva Fəhriyyə Nadir qızının mülki işi üzrə iş materiallarında olan “saxta sənəd” söhbəti var. Guya həmin saxta sənədi mən məhkəməyə təqdim etmiş və daha sonra hakimdən həmin saxta sənədi geri tələb etmişəm. Maraqlıdır, əgər belədirsə, niyə həmin saxta sənədi ortalığa çıxartmırlar ki, Aslan İsmayılov saxtakardır? Səbail Rayon Məhkəməsinin hakimi Elnur Həsənov özünün 14 fevral 2013-cü il tarixli məktubunda da qeyd edir ki, mən həmin saxta sənədi ondan geri almaq istədiyim zaman, o sənədi verməmiş, ona görə də mən hakimi təhqir və təhdid etməyə başlamışam. Sual yaranır: hanı o saxta sənəd, niyə gətirib təqdim etmirlər?
Hörmətli məhkəmə, bu işin özəyində duran o saxta sənəd söhbəti deyil. Mən sizi əmin edirəm, əgər o saxta sənəd söhbəti olsaydı, məni çoxdan zindana atmışdılar. Amma ədalətli hakim birinci onu axtarmalıydı ki, o hakim deyir ki, bu mübahisənin kökü, mənşəyi o saxta sənətdir. Hanı o saxta sənəd?! Bir daha deyirəm, deyilənlər hamısı böhtandır.
Vəkillər Kollegiyasının iddiasının əsası 3 haldan ibarətdir və bu hallar bunlardır:
Birincisi, guya mən Əliyeva Fəhriyyə Nadir qızı ilə vəkil kimi hüquqi yardım haqqında müqavilə bağlamadan ona hüquqi yardım göstərmiş və ya bu işi vəkil olmayan şəxsə – “VİZA” Hüquq Firmasının işçisi Kənan Məmmədova tapşırmışam;
İkincisi, guya mən 12.02.2013-cü il tarixdə saat 16:20 radələrində icazəsiz şəkildə, qeyri-qanuni olaraq Səbail Rayon Məhkəməsinin hakimi Elnur Həsənovun iş otağına daxil olmuş, onu hədələmiş, təhqir etmiş və mübahisə yaratmışam;
Üçüncüsü, guya mən vəkil sirrini pozmuşam, yəni rəhbərlik etdiyim Vəkil Bürosu ilə təsisçisi olduğum “VİZA” Hüquq Firması eyni ünvanda olan iş otaqlarında yerləşdiyindən, Büronun vəkilləri Hüquq Firmasının vəkil statusu olmayan işçiləri ilə bir yerdə fəaliyyət göstərirlər ki, bu da vəkil sirrinin yayılmasına şərait yaradır.
Hörmətli məhkəmə, bu üç halın üçü də, saxta sənədlərdən başqa heç nə ilə təsdiq olunmur, özü də bu yazılı sənədlər yalnız hakimiyyətin sənədləridir – yəni hakimin məktubu, icraçıların Aktı, Vəkillər Kollegiyasının Qərarı.
Mənə ittiham irəli sürən Vəkillər Kollegiyasının Rəyasət Heyəti deyir ki, ordersiz mülki işə çıxmışam, halbuki özləri mənə qarşı irəli sürdükləri ittihamın müdafiəsi üçün öz vəkillərini də hazırki məhkəməyə ordersiz göndəriblər. Heç olmasa deyərdilər ki “götürün orderlə çıxın işə, ona görə ki, biz Aslan İsmayılova qarşı bu ittihamı da irəli sürmüşük”. Ancaq mən məhkəmə araşdırması dövründə dedim ki, mənim onların prosesdən kənarlaşdırılmasını tələb etməyə haqqım yoxdur. Ona görə ki, orderin mövcudluğu vacib göstəriş kimi qanunvercilikdə nəzərdə tutulmamışdır. Etibarnamə ilə bu kolleqaların işə çıxmağa haqqı var. Ancaq özümə qarşı qərəzi bildiyimdən, mən Fəhriyyə Əliyeva ilə müqavilə də bağlamış, orderimi də götürmüşdüm. Hazırki mülki iş materiallarındakı “Aslan İsmayılov və Partnyorları” Vəkil Bürosu ilə Əliyeva Fəhriyyə Nadir qızı arasında bağlanmış 12 dekabr 2012-ci il tarixli 239-11 saylı Müqaviləyə əsasən, mən həmin sifarişçinin hüquqlarının müdafiəsi öhdəliklərini öz üzərimə götürmüşəm. Həmin Müqavilə əsasında mən 12 dekabr 2012-ci il tarixli 000679 saylı vəkil orderi ilə təmin edilmiş və həmin orderi təqdim etməklə F.Əliyevanın hüquqlarını müdafiə edən vəkil kimi mülki işə qoşulmuşam.
İddia ərizəsinin ikinci əsası – guya mən icazəsiz hakimin otağına girib onu təhqir etmişəm. Hörmətli məhkəmə, 19 avqust 2013-cü il tarixdə keçirilmiş məhkəmə prosesində mən iki xahişdən ibarət vəsatət təqdim etmişdim. Bir xahişim ondan ibarət olmuşdur ki, iş üzrə vacib olan məsələlərin aydınlaşdırılması üçün Səbail Rayon Məhkəməsinin inzibati binasında, yəni sübutların olduğu yerdə məhkəmə baxışı həyata keçirilsin. Lakin məhkəmə bu vəsatəti qərəzli olaraq təmin etmədi. Bilirəm, hazırki iş üzrə yazılacaq ki, Aslan İsmayılov əsassız və icazəsiz hakimin otağına girib. Mən də sizə deyirəm ki, həmin hakimin otağına ondan icazəsiz girmək mümkün deyil. Bu gün gedək həmin otağa baxaq, siz görəcəksiz ki, həmin o qapı dəyişdirilib və yeni qapı qoyulub. O izlər bu gün də orada qalmaqda davam edir. Bundan əlavə, məhkəmənin inzibati binasına girişdə duran polis nəfəri məni saxlamamış və məhz hakimin icazəsi ilə mən içəri daxil olmuşam. Bundan başqa, əgər mən icazəsiz şəkildə otağa daxil olsaydım və bu cür mübahisəli vəziyyətdə akt həqiqəti əks etdirməklə tərtib olunsaydı, həmin videogörüntülər hökmən saxlanılar və həm Vəkillər Kollegiyasına, həm də məhkəməyə təqdim edilərdi. Lakin bizim heç bir vəsatətimizi təmin etməyən məhkəmə, Vəkillər Kollegiyasının vəsatətini təmin edir və Səbail Rayon Məhkəməsinə videogörüntülərlə bağlı məhkəmə sorğusu göndərir. Ordan isə cavab gəlir ki, videogörüntülər 5 gün müddətində saxlanıldığı üçün təqdim edilməsi mümkün deyil. Bir daha həm Elnur Həsənovun məktubunun, həm də icra məmurlarının Aktının yalan olduğu üzə çıxır. Hadisə 12.02.2013-cü il tarixdə baş vermişsə, deməli 17.02.2013-cü ilə qədər videogörüntülər saxlanılmışdır. Sözügedən Aktın 12.02.2013-cü il tarixdə, hakim Elnur Həsənovun Vəkillər Kollegiyasına ünvanladığı məktubun isə 14.02.2013-cü il tarixdə tərtib olunduğunu nəzərə alaraq, həmin sənədlərə videogörüntülərinin əlavə edilməməsi onu deyir ki, hadisə mən dediyim kimi baş vermiş və mən bir zərrə də olsun yalan danışmamışam. Siz təsəvvür edə bilərsiz ki, mən xuliqanlıq edəm və həmin gün bütün mətbuat qarşısında Ədliyyə Nazirliyinə müraciət edəm?! Daha sonra məhkəmənin sədri, hakimi o videonu götürüb sübut kimi saxlamasınlar?! Bunu təsəvvür edirsiz?! İndi gətirib gözümüzə soxardılar ki, baxın, Aslan İsmayılov bu xuliqanlığı edib. Məni nəinki vəkillikdən çıxarardılar, hətta həbs edərdilər. Bundan başqa, mən nəyə görə Kollegiya üzvlərinə demişəm ki, siz bu vəkillik institutunu rəzil günə salmısız? Ona görə ki, həmin orada oturanlar, o qullar, onlardan ən azı üç nəfəri iclasda mənə demişdilər ki, Aslan müəllim biz də olmuşuq o məhkəmədə və bilirik ki, içəridən düymə basılmamış həmin otağa daxil olmaq olmur. Amma sonra qərar qəbul etdilər ki, mən icazəsiz hakimin otağına girmişəm. Onlara qul deməmək olar?! Hakimin otağında onu təhqir etdiyimi, onu təhdid etdiyimi kim bildirmişdir? Yalnız hakim və yalançı şahidlər – icra məmurları. Halbuki, həmin günü hakimin otağında üçümüz olmuşuq – hakim, mən və Kənan Məmmədov. Sonuncunun şahid qismində dindirilməsi üçün 19 avqust 2013-cü il tarixli vəsatət versəm də, vəsatətim əsassız olaraq təmin edilməmişdir. Daha sonra Aktın həqiqətə uyğun olmadığını qeyd etməklə, Aktı imzalamış şəxslərin – icra məmurları, məhkəmə işçiləri və mühafizəçi – polisin şahid qismində dindirilməsi üçün onları məhkəmə bildirişi vasitəsilə çağırılması məqsədilə tədbirlər görülməsini 26 avqust 2013-cü il tarixli Vəsatətlə xahiş etsəm də, bu vəsatətim də qərəzli olaraq təmin edilməmişdir, çünki həmin şəxslər mənim qarşımda o yalanları deyə bilməzdirlər, onların dizləri büdrəyərdi.
İddianın üçüncü əsası ondan ibarətdir ki, guya mən vəkil sirrini pozmuşam, yəni rəhbərlik etdiyim Vəkil Bürosu ilə təsisçisi olduğum “VİZA” Hüquq Firması eyni ünvanda olan iş otaqlarında yerləşdiyindən, Büronun vəkilləri Hüquq Firmasının vəkil statusu olmayan işçiləri ilə bir yerdə fəaliyyət göstərirlər ki, bu da vəkil sirrinin yayılmasına şərait yaradır.
İlk növbədə, tərəfimizdən təqdim olunmuş, mülki iş materiallarında olan bir sənədi xatırlatmaq istəyirəm. Azərbaycan Respublikası Vəkillər Kollegiyası Rəyasət Heyətinin sədr müavini Fərhad Nəcəfovun Azərbaycan Respublikası Ədliyyə Nazirliyi Hüquqi şəxslərin dövlət qeydiyyatı idarəsinin rəisi Fazil Məmmədova ünvanladığı 15 sentyabr 2006-cı il tarixli 245 saylı məktubunda qeyd olunur ki,
Azərbaycan Respublikası Vəkillər Kollegiyasının üzvləri İsmayılov Aslan Ziyəddin oğlu, Ağaşirinov Ağalar Əzizağa oğlu və Əlizadə Akif Əkbər oğlu Bakı şəhəri, Səbail rayonu, Nizami küçəsi, ev 58, 4/6 ünvanda yerləşən qeyri-yaşayış sahəsində Vəkillik qurumunu təsis etmək barədə rəy verilməsi üçün Vəkillər Kollegiyasının Rəyasət Heyətinə müraciət etmişlər.
Onların müraciətlərinə “Vəkillər və vəkillik fəaliyyəti haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun 9-cu maddəsinin və Vəkillər Kollegiyasının Nizamnaməsinin 8.2 maddəsinin 14-cü bəndinin və 9.1 maddəsinin 2-ci hissəsinin tələbinə uyğun olaraq Vəkillər Kollegiyası Rəyasət Heyətinin iclasında baxılıb.
Vəkillər Kollegiyasının Rəyasət heyəti göstərilən ünvanda vəkillik qurumunun təsis edilməsini “Vəkillər və vəkillik fəaliyyəti haqqında” Qanununun tələbinə uyğun hesab edib.
Nəzərinizə çatdırmaq istəyirəm ki, “Aslan İsmayılov və Partnyorları” Vəkil Bürosu təsis edilərkən qonşu ünvanda – Bakı şəhəri, Nizami küçəsində yerləşən 58 saylı binanın 3/5 saylı mənzilində artıq bir neçə ildir ki, “VİZA” Hüquq Firması fəaliyyət göstərirdi. Yəni hazırda mənim xaric edilmə məsələmi qaldırmış Vəkillər Kollegiyasının həmin Rəyasət Heyəti göstərilən ünvanda vəkillik qurumunun təsis edilməsini “Vəkillər və vəkillik fəaliyyəti haqqında” Qanununun tələbinə uyğun hesab etmiş, hazırda isə belə bir bəhanə gətirir ki, guya həmin ünvanda vəkillik qurumunun təsis edilməsi və fəaliyyət göstərməsi qanun pozuntusudur.
Bundan əlavə biz mülki iş materiallarına əlavə edilməsi üçün həm Firmanın, həm də Büronun hüquqi ünvanları ilə bağlı sənədlər təqdim etmişik. Sənədlərdən də görünür ki, bu hüquqi şəxslər ayrı-ayrı ünvanlarda yerləşir. İnanmırsızsa, gedib yerində baxış keçirə bilərsiniz, Hüquq Firması Bakı şəhəri, Nizami küçəsi eb 58, mənzil 3/5-də, Vəkil Bürosu isə Bakı şəhəri, Nizami küçəsi ev 58, mənzil 4/6-da fəaliyyət göstərir. Yəni bu tamam başqa-başqa ünvanlardır. Girişləri də başqa-başqa yerlərdədir.
“Vəkillər və vəkillik fəaliyyəti haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun 16-cı maddəsinin 1-ci hissəsindən göründüyü kimi, əgər müştərinin icazəsi varsa vəkil ona məlum məlumatları yaya bilər və burda vəkil sirrinin pozulmasından söhbət gedə bilməz. Müştəri F.Əliyeva “Aslan İsmayılov və Partnyorları” Vəkil Bürosundan əlavə, həmçinin “VİZA” Hüquq Firması ilə də müqavilə bağlamışdır və F.Əliyevanın hüquqlarını həmçinin hüquqşünas K.Məmmədov da təmsil edirdi. Bu isə ona dəlalət edir ki, mən bir vəkil kimi hər hansı sirri pozmamışam, müştəri həm mənə, həm də “VİZA” Hüquq Firmasının işçisinə özünə aid olan məlumatları, halları, sənədləri könüllü surətdə təqdim etmişdir. Müştərinin isə bu işlə bağlı hər hansı narazılığı yoxdur. Hər iki müqavilə isə mülki iş materiallarında mövcuddur.
Hörmətli məhkəmə, mən məhz hərtərəfli, tam və obyektiv araşdırmanın təmin edilməsi üçün sizə müxtəlif vəsatətlərlə müraciət etmişəm ki, siz bunu yoxlayın, görün mən düz deyirəm yoxsa Ədliyyə Nazirliyi və ya Vəkillər Kollegiyası. Məhkəmə ona görədir! Siz isə vəsatətlərə cavabınızda dediniz ki, bu halları araşdırmağa ehtiyac yoxdur, çünki bunları Ədliyyə Nazirliyi və Vəkillər kollegiyası araşdırıb. Onda siz nəyi araşdırsınız?! Belə çıxır ki, siz yalnız iddianı təmin etməyə görə bu məhkəmə prosesini aparırsınız.
Mən bir Allahdan, bir də qanundan qorxuram. Başqa heç kimdən qorxmuram. Mənə qarşı hakim o qanunsuzluğu edəndə, mən dərhal 12.02.2013-cü il tarixli məktubla Ədliyyə Nazirliyinə müraciət etdim. 14.02.2013-cü il tarixdə Ədliyyə nazirinin müavini Azər Cəfərovun qəbulunda olmuşam, hakim barəsində qanuna müvafiq ölçü götürülməsini xahiş etmişəm. Yalnız mən qəbuldan çıxandan sonra, hakim Elnur Həsənov Vəkillər Kollegiyasına müraciət etmişdir.
Bu məqamda 1999-cu ilə qayıtmaq istəməzdim, çünki o zamanki hadisələrin bu məhkəmə prosesinə aidiyyəti yoxdur. Lakin, Vəkillər Kollegiyasının nümayəndəsi məhz 1999-cu ildən başladı və o ildən bəri Aslan İsmayılovun ümumiyyətlə Azərbaycan vəkilliyinə yad bir cisim olduğunu söylədi. Bəli mən o vəkillər kollegiyasına yad bir cisiməm. Ona görə ki, mən o vəkillər kollegiyasının məşğul olduğu ilə məşğul ola bilmirəm. Mən heç vaxt sizlərdən fərqli olaraq vicdanımın ziddinə getməmişəm, vicdanımı aldatmamışam və bunu heç vaxt etməyəcəm. Mən çox heyfsilənirəm ki, o illər internet sistemi yox idi, yoxsa mən gənclərin birindən xahiş edərdim ki, elə buradaca telefon vasitəsi ilə o dövrün mətbu orqanlarına baxış keçirsin və siz Vəkillər Kollegiyası Rəyasət Heyətinin sədri Azər Tağıyevin müsahibələrini oxuyardınız. Mənim çıxarılmağımda canfəşanlıq edən vəkillər – İnqilab Nəsirov, Eynulla Vəliyev və digərilərinin hər birinin müsahibəsini mən sizə qəzetdə təqdim edərdim ki, bunların hər biri müsahibə verib deyiblər ki, Aslan İsmayılov icazəsiz ABŞ-a getdiyinə görə vəkillər kollegiyasından xaric edilib. Bu müsahibələr o dövr bir aya yaxın davam etmişdir. Sadəcə o dövr bütün beynalxalq təşkilatların təpkisindən təxminən 1 ay sonra mənə yazılı qərar verilmiş və həmin qərarda düzəlişlər edilmişdir ki, guya mən vəkilliklə yanaşı, “VİZA” hüquq firmasını yaratmaqla sahibkarlıqla da məşğul olmuşam. Amma yenə edilən düzəlişlər də savadsız edilmişdir. Ona görə ki, qanunsuzluğa qanuni libas geyindirmək üçün hökmən növbəti dəfə qanunsuzluq etmək lazımdır. Bunu etdilər və yazdılar ki, mən kommersiya fəaliyyəti ilə məşğul olmuşam, bu da vəkillik fəaliyyətinə ziddir. Mən keçən məhkəmə iclasında dedim, bir daha təkrar edirəm, 1999-cu ildə mənim kimi həm vəkil olub, həm də hüquq firması olan onlarla vəkil var idi. O dövrdə də var idi, bu dövrdə də var.
Hörmətli məhkəmə, vəkillikdə olduğum müddət daim təqib olunmuşam. 1999-cu ildə mən bilirdim ki, məni vəkillikdən çıxara bilərlər çünki, o dövr mərhum Elmar Hüseynovla birlikdə məşhur “Monitor” jurnalının təsisçilərindən biri idim. Buna görə də hər ehtimala qarşı lisenziya da almışdım və bu lisenziya vəkillər kollegiyasının üzvünün hüquqlarına bərabər sayılırdı. Hər ikisində eyni hüquqlar var idi. Mən bu qayda ilə işləyəndən səkkiz ay sonra, hakimiyyətdəkilər bundan xəbər tutdu və daha sonra başladılar araşdırmağa ki, Aslan İsmayılov nəyin əsasında məhkəmələrə çıxır. Məhkəmələrə göstəriş verdilər ki, lisenziyalı vəkilləri işə buraxmayın, amma bu mümkün olmadığına görə bir müddət sonra Nazirlər Kabinetinin qərarı ilə həmin o lisenziya qaydalarını ümumiyyətlə ləğv etdilər və məni kimi 300–dən artıq lisenziya əsasında vəkillik edənlər işsiz qaldılar. Məqsəd məni çörəklə sınağa çəkib hakimiyyətin quluna çevirmək idi. Məhz 2005-ci ildə Prezidentlə görüşümdən sonra qəbul edilmiş həmin o qanuna əlavədə mənim o 300-dən çox vəkillik fəaliyyəti ilə məşğul olanların qarşısında olan günahım əfv olundu və lisenziyası olanların imtahansız və qeyd-şərtsiz vəkilliyə qəbul olunması müddəası təsbit olundu.
Əgər Aslan İsmayılov, belə deyək, vəkilliyə ləkə gətirən birisi idisə, bu Vəkillər Kollegiyası Azər Tağıyev başda olmaqla niyə 2005-ci ildə təmtərahla, məni Rəyasət Heyətinə dəvət edib mənim vəkillik fəaliyyətimi bərpa etdilər. Niyə?! Axı gördünüz ki, bunların çıxışına görə mən nə qədər yaramazın birisiyəm. Onda niyə məni təmtərahla qəbul edib, mənə sual verdiniz ki, sizlə bağlı məsələyə baxmaq istəyirik, bizdən bir xahişiniz varmı? Zənn edirdilər ki, mən xahiş edəcəm ki, məni kollegiyaya bərpa etsinlər. Mən isə demişəm ki, mənim sizə deyəcəyim heç nə yoxdur. 1999-cu ildə dedilər xaric edin – etdiniz, indi də deyiblər ki, bərpa edin, siz də edəcəksiniz. Başqa qərar qəbul edə də bilməzsiz. Bundan sonra da, onların cəsarəti çatmadı ki, məni bərpa etməsinlər. Başlarını aşağı salıb dedilər ki, sizi təbrik edirik. İndi də elə olacaq, siz çıxardacaqsız, sonra, əgər ömrüm çatsa, ola bilsin hazırki Prezident, yaxud başqası yenə bir göstəriş verəcəkdir və yenə bu Vəkillər Kollegiyası təmtərahla məni çağırıb vəkilliyə bərpa edəcək. Mən də 2005-ci ildəki qısa nitqimi yenə də təkrar edəcəm!
Hörmətli məhkəmə, 2005-ci ildə Prezident İlham Əliyev məni qəbul etdi. Mən ölkədə baş verən bütün nöqsanları, korrupsiya hallarını, məhkəmə sistemində baş verən biabırçılıqları, vəkillik institutunun rəzil vəziyyətini Prezidentin nəzərinə çatdırdım və həmin görüşdə Prezident mənə müraciət edəndə ki, sizin hansı xahişiniz var, mən dedim ki, vəkillik haqqında qanunun dəyişməsini istərdim. Prezident tərəfindən mənə təklif olundu ki, mən vəkillik haqqında qanuna dəyişikliklər layihəsini Prezident aparatının hüquq-mühafizə orqanları ilə iş şöbəsinin müdiri Fuad Ələsgərova təqdim edim. Mən həmin o layihəni Fuad Ələsgərova təqdim etdim. Sonra Fuad Ələsgərovla vəkillik və ədliyyə sisteminin kuratoru Otari Qvaladzenin iştirakı ilə qanuna dəyişikliklər layihəsinin 4 saata yaxın müzakirəsi oldu. Fuad Ələsgərov bir neçə bəndi ordan çıxartmaq istəyirdi. Mən isə razılaşmadım. Bir müddət sonra Milli Məclisin komitə sədri Əli Hüseynov məni parlamentə dəvət etdi və bildirdi ki, spikerin göstərişi var ki, siz qanun layihəsinə baxasınız sonra səsverməyə çıxardaq. Mən qanun layihəsi səsverməyə çıxarılan gün saat 11-də orada olmuşam və cəmi bir bəndlə razılaşmamışam. Onu dəyişib göndəriblər parlamentə, parlament yenidən qəbul edib. Bu gün bu Vəkillər Kollegiyasının işlədiyi qanunların müəlliflərindənəm.
2005-ci ildə Prezidentlə görüşümdən sonra Azərbaycan məmurlarının əksəriyyəti, o cümlədən hakimlər, məhkəmə sədrləri, həm də Azər Tağıyev hesab etdilər ki, mən bu görüşdə hansısa öhdəlik götürmüşəm və mən “hakimiyyətin adamı” olmuşam. Yəni bu hakimiyyət necə ki, aktiv şəkildə müxalifətdə olan insanları, hərəsinə bir “pay” atmaqla, özü tərəfə cəlb edir, bunlar hesab etdilər ki, mən də o cərgədəyəm. Amma mən 2005-2010-cu ilə qədər, tam səmimi sizə deyirəm, Azərbaycan Respublikası Prezidenti İlham Əliyevi müdafiə etmişəm, ancaq bu hansısa öhdəliklə bağlı deyildi. Sadəcə ikilikdə olan söhbətdə mən onun ölkədə köklü dəyişikliklər edəcəyinə, bu gün ölkəni fəlakətə sürükləyən bu qanunsuzluqdan, korrupsiyadan ölkəni xilas edəcəyinə inanmışam. 2005-ci ilin parlament seçkiləri keçirildi, fikirləşdim ki, bundan sonra yəqin dəyişiklik olacaq. 2008-ci ilin prezident seçkilərində də ümidlə gözlədiyim baş tutmadı. Dedim yəqin ki, son məqam yeni parlament olacaq. Yeni parlament formalaşdırandan sonra, artıq parlamentə arxayın olan prezident ölkəni bütün rüşvətxor məmurlardan, oğru oliqarxlardan təmizləyəcək. 2010-cu ilin parlament seçkilərində gözlədiklərim olmayandan sonra parlament seçkilərinin gecəsi mənim bir yazım dərc olundu. Gördüyüm saxtakarlıqlar barədə qısa bir köşə yazısı yazdım. O yazıda Azərbaycan hakimiyyətinə, müxalifətə və bir də xalqıma müraciətim oldu və bu gün onu təkrarlayıram. Azərbaycan hakimiyyətinə müraciət etmişdim ki, reallıq hissini, əxlaqi dəyərləri və dövlətçilik məsuliyyətini itirməsin. Müxalifətə yazmışdım ki, intriqabazlıqdan, oyunbazlıqdan uzaq olsun, nəhayət ki, hər hansı bir ideya daşıyıcısı olsun. Xalqıma müraciətimdə yazmışdım ki, mənim Əziz Xalqım nə müxalifətə, nə hakimiyyətə inanmayın, özünüzə çıxış yolu axtarın!
Hörmətli məhkəmə, məni bəh-bəhlə parlamentə, vəzifələrə dəvət ediblər, monopoliyalar təklif ediblər, sadəcə mən bu hakimiyyətə göstərmişəm ki, insanlar var ki, onları heç nə ilə ələ ala bilməzsiniz! Mən əxlaqımla, vicdanımla heç vaxt alver etməmişəm və bundan sonra da belə fikrim yoxdur! Məni vəkillər kollegiyasında sıxmağa başladılar, mütəmadi xəbərdarlıqlar elədilər ki, özümü yığışdırım. 08 may 2013-cü il tarixdə Vəkillər Kollegiyasının Rəyasət Heyəti qərar verərək, mənim fəaliyyətimi dayandırdı və məhkəməyə müraciət etdi. Məqsəd o idi ki, özümü yığışdıram. Alınmadı! 17 may 2013-cü il tarixdə məni Nərimanov Rayon Polis İdarəsinə apardılar. Bəli vurmadılar, polis rəisi mədəni adam olduğuna görə mədəni şəkildə xahiş elədi ki, Aslan müəllim bütün hədləri keçmisiniz, özünüzü yığışdırın, mən sizə hörmət edirəm, amma bilin ki, axırı pis qurtaracaq. Mən yenə gördüklərim haqsızlıqlardan danışdım. 30 may 2013-cü il tarixdə xalq arasında düzgün olaraq “Bandotdel” adlanan AR DİN Baş Mütəşəkkil Cinayətkarlıqla Mübarizə İdarəsinə aparıb məni vurdular, təhqir etdilər, ölümlə təhdid etdilər. Mən yenə dayanmadım və dayanmaq fikrim də yoxdur! Sadəcə mənim bu yola əl atanlara yazığım gəlir ki, siz nə qədər yazıq, rəzil insanlarsınız. Axı mənim istəyim şəxsi marağım üçün olsa, mən razı olardım ki, məni çarmıxa çəksinlər. Axı mənim davam öz davam deyil, mənim davam sizlərin hər birinizin balasının davasıdır. Mənim öz balalarımın davasıdır ki, bir qrup məmur oliqarx bu ölkəni talan etməsinlər. Ziya Məmmədovun balası 10 milyonlara qolf meydançası tikib, qolf oynamasın, nə qədər ki, digər tərəfdə insanlar aclıq içindədir, nə qədər ki, digər tərəfdə Azərbaycan gəncləri Rusiyada, Türkiyədə bir parça çörəyə görə qul kimi işləyir. Mənim davam o davadır ki, qanun hər şeydən üstün olsun, ölkəni qanun idarə etsin, ayrı-ayrı “dahi” şəxslər yox. Ramiz Mehdiyevlər, Bəylər Əyyubovlar, Ziya Məmmədovlar öz şəxsi istəkləri ilə deyil, qanunun göstərişləri ilə idarə etsinlər. Mənim davam odur ki, millətimin gələcəyi olan gənclər həbsxanalarda çürüməsin, digərlərindən isə pavlik morozovlar düzəltməsinlər. Mənim davam odur ki, ölkəm bir qrup yırtıcılar tərəfindən talan olunmasın. Mənim istədiyim budur və bu davam da yəqin ki, davam edəcək.
Sonda, hörmətli məhkəmə, bir daha deyirəm, mən bu hadisələrdə bircə şeyə şadam ki, görünür bəzi insanlara xeyrim dəyir, yəni mənim haqqımda olan problemlər, vəkillikdən çıxarılmağımın da bəzilərinə faydası var. Ona görə ki, 1999-cü ildə vəkillikdən çıxanda ən çox canfəşanlıq edən Eynulla Vəliyev idi. Mən çıxarıldıqdan dərhal sonra Ağır Cinayətlər Məhkəməsinə hakim göndərdilər. İnqilab Nəsirov mən çıxarılandan sonra Apellyasiya məhkəməsinə sədr getdi. Qurban Abbasovu mən çıxarıldıqdan sonra İqtisad məhkəməsinə hakim göndərdilər. Vidadi Mahmudov var idi. Mən çıxdıqdan sonra MSK-ya göndərdilər. Yadımda olan budur. Yəni, heç kim əliboş qalmadı. Mən əminəm ki, bu prosesdən sonra, bu həmkarlarım da bu yaxınlarda hökmən vəzifə alacaqdır. Onu Siz görərsiz, zarafat üçün demirəm, inanın! Ona görə ki, 1999-cu ildə də belə oldu, vəzifə aldılar. Mənim haqqımda bu yalanı uyduran Elnur Həsənov birinci instansiya məhkəməsinin hakimi idi, indi isə Bakı Apellyasiya Məhkəməsinə təyin olundu. Məni Baş Mütəşəkkil Cinayətkarlıqla Mübarizə İdarəsində təhqir edən Canpolad Daanov istintaqın rəis müavini məhz bu cür tapşırıqlara görə işləyir.
Məni narahat edən bir neçə məqamdır. Birinci növbədə, məmləkətim. Ona görə ki, məhz bu addımlarla mənim məmləkətim o günə düşüb ki, həm iqtidar, həm müxalifət hakimiyyət davasını xalq arasında aparmır, xaricdə aparır. Artıq bizimlə xalq kimi hesablaşan yoxdur. Bir qismi amerikaya, bir qismi rusiyaya üz tutur. Biz o zəlil günə düşmüşük ki, məhz bu siyasətin nəticəsində biz qanunu şah etməmişik, şahları qanun etmişik. Və məhz bu siyasətin nəticəsidir ki, iki il bundan əvvəl ilk dəfə “Karlovı-Varı”ya getdim, orda olan ən ucuz bir sanatoriyada qaldım, ən bahalı sanatoriyada qalan rüşvətxor məmurlar məni görəndə təəccüblənmişdilər ki, sən burada nə gəzirsən?! Yəni ölkənin ən tanınmış vəkillərindən biri olan Aslan İsmayılov orada olmamalıdır. Amma bu oğru, quldur, yazı-pozunu bilməyən orada ən bahalı olan “Karlsbad” otelində qalmalıdır. Biz məhz bu günə düşmüşük. Mən iyirmi səkkiz yaşımda məhkəmə sədri olanda, bu gün bu at oynadanların əksəriyyəti cırıq şalvarda gəzirdi. Yəni mən o vəzifəni görmüşəm, o səlahiyyəti görmüşəm. Mən bu gün də çalışıram ki, hamıdan yaxşı evim, maşınım olsun. Ancaq bütün bunları halal əməyimlə etmək istəyirəm. Məni bundan da məhrum edirlər. Ona acıyıram ki, bu gün mənim üstümə gələnlər – mənim kolleqalarımdı. Məhz 1996-cı ildə mən vəkilliyə gələndən sonra bu gün mənim üzümə duranların əksəriyyəti mənə deyiblər ki, “Aslan müəllim, nə yaxşı sən də gəldin, bu vəkillikdə bir canlanma yarandı, bizi də adam yerinə qoyan oldu”. İndi mənə pis təsir edən odur ki, mənim üzümə duran mənim öz kolleqalarımdı. Və bir də, təəsüflənirəm ki, Azərbaycanda ən şərəfli peşə olmalı olan vəkillik peşəsini belə rəzil günə salıblar. Yəni vəkilə bu gün dələduz kimi baxırlar. Hərçənd ki, mən Türkiyəni Azərbaycandan inkişaf etmiş saymıram, hesab edirəm ki, mədəniyyət, savad baxımından biz daha çox inkişaf etmişik. Amma türklərin bir adətinə qibtə edirəm, türklər üç peşə sahibinə “bəy əfəndi” deyərlər. Bir əsgərə “bəy əfəndi” deyərlər ki, bu mənim vətənimi qoruyur, bir həkimə “bəy əfəndi” deyərlər ki, bu mənim canımı qoruyur, bir də vəkilə “bəy əfəndi” deyərlər ki, bu mənim haqqımı qoruyur. Nə hakimə bəy əfəndi deməzlər, nə nazirə bəy əfəndi deməzlər, nə başbakana, nə prezidentə. Ancaq bu üç peşə sahibinə bəy əfəndi deyərlər. Amma bizdə bir rəzillik əlaməti olaraq deyərlər “əşşi, o prokuror da vəkil kimi dələduzluqla məşğuldur”.
Hörmətli məhkəmə, ən sonda qeyd edim. Axı sizin, hakim olaraq, rayon icra hakimiyyətində işləyən rüşvətxor məmurun dolanışığının yarısı belə yoxdur. Əmin deyiləm ki, heç Ali məhkəmənin sədri Ramiz Rzayevin rayon icra hakimiyyətinin başçısında olan bir bağ sahəsi olsun. Ancaq siz bu ölkədə söz sahibi olan adamlarsınız. Məhkəmə hakimiyyətinin nümayəndələrisiniz. Siz müstəqil və ədalətli qərar qəbul edənlər olmalısınız. Məhz sizlər həmin oğru məmurlara qulluq eləyib bizim millətin, bizlərin qanını içdirirsiniz. Ona görə siz də öz vəzifənizi necə lazımdır icra etmirsiniz. Mən hər birinizə uğurlar arzulayıram! Mən bütün bu zalda oturanlara bir şey arzulayıram ki, elə halda olsunlar ki, vicdanları ilə tək-təkə qalanda əzab çəkməsinlər. Ona görə ki, ən dəhşətli əzab – təklikdə qalanda vicdan əzabı çəkməkdir. Mən isə vicdanımla çox rahat yaşayıram. Təşəkkür edirəm!
