Nurəddin İsmayılov
Qaçqın və Məcburi Köçkünlərin Işləri üzrə Dövlət Komitəsinin sədri, YAP-ın sədr müavini Əli Həsənov mətbuata son açıqlamasında şişmiş iqtidarı bir az da şişirdən, məqsədyönlü şəkildə zəiflədilmiş müxalifəti yerdən-yerə vuran bəyanatla çıxış edib. YAP sədrinin müavini vəzifəsi ilə mükafatlandırılan Ə.Həsənov özünütəsdiqə həmkarları kimi ənənəvi olaraq müxalifətə qurşaqdan aşağı zərbə vurmaqla başlayıb.
Tam başadüşüləndir. On illərdir bir milyondan çox qaçqın və köçkünün haqqını qorumaq əvəzinə, tutduğu vəzifədən istifadə edərək küllü miqdarda sərvət əldə edən birisindən iqtidarın əleyhinə, müxalifətin xeyrinə hər hansı fikir səsləndirməsini gözləmək sadəlövhlük olardı…
Ə.Həsənov çoxsaylı vəzifələrlə ona görə görəvləndirilib, xüsusi imtiyazlarla ona görə təmin edilib ki, ağzını açanda iqtidarı tərifləsin, müxalifətə isə layiq olmadığı hədyanlar yağdırsın. Nə etmək olar?! Mövcud iqtidar təmsilçilərinin missiyalandığı bir iş var: yalançı rəhbər sevgisi və bunu əldə bayraq edib rüşvət yığmaq! Yığdığı rüşvətin müqabilində isə müxalifəti ucadan söymək!
“Biz çox təəssüf edirik ki, güclü iqtidar qarşısında rüsvayçı və çox zəif müxalifət var. Biz güclü iqtidar qarşısında dayanaqlı müxalifət olmasını istərdik” – nə qədər də bayağı, qeyri-ciddi bir yanaşma…
Əvvəla, güclü iqtidarı olan ölkənin torpaqları bu qədər zaman kəsimində işğal altında qala bilməz. Ikincisi, dünyanın demokratik təcrübəsi göstərir ki, güclü iqtidarı olan ölkədə onu əvəzləyə biləcək güclü müxalifət olur. Iqtidar öz gücünü xalqdan almalıdır. Bir hakimiyyət ki, faktiki seçkilərdə öz xalqından legitimlik haqqı almayıb, mövcudluğu xalqdan deyil, siyasi, iqtisadi tələblərini kor-koranə yerinə yetirməyə məcbur edildiyi xarici güclərdən asılıdır, onun güclü olması haqda fikir irəli sürmək blefdir. Azərbaycanda ölkənin suverenliyini, müstəqilliyini qoruya biləcək yox, talançı, qarətçi və bu talanlar hesabına güclənib, öz xalqını əzən “güclü” iqtidar var.
Baş nazirin müavini müxalifətə “rüsvayçı” damğası yapışdırmaqdan da çəkinmir. Sual olunur: rüsvayçı kimdir, əli korrupsiyaya, rüşvətə bulaşanlar, yoxsa bu rüsvayçılığa qarşı var gücü ilə mübarizə aparanlar?! Bir ölkəni başdan-ayağa hüquqsuzluq içində yaşadanlar, yoxsa ölkədə hüquqi, demokratik dövlət qurulması yolunda mücadilə verənlər?! Kimdir rüsvayçı, qaçqın və məcburi köçkünlərə ayrılan humanitar yardımları satdırıb yeyənlər, yoxsa ölkəni humanitar fəlakətlərdən xilas etmək istəyənlər?! Zopaçı hakimiyyət Azərbaycanı dünyada daha çox rüsvay edir, ya bu zopa siyasətinə qarşı dinc siyasi mübarizə aparan insanlar?!
Komitə sədri danışanda gərək bir az ehtiyatlı olsun və özünün də təmsil olunduğu bu hakimiyyətin beynəlxalq təşkilatların insan haqlarının pozulması, rüşvət və korrupsiya ilə bağlı təqdim etdiyi hesabatlarda rüsvayçı birincilik təşkil etdiyini unutmasın. Ləyaqətin, vicdanın, parlament kürsüsünün, nazir postunun, hərbi rütbənin, məhkəmə hökmünün, elmi dərəcənin, böyük tikinti projelərinin gerçəkləşməsi üçün elan edilən tenderlərin alqı-satqı predmetinə çevrildiyi bir məmləkətdə bu rüsvayçılıqların baş müəllifinin hakimiyyət olduğunu hər kəs yaxşı bilir.
Rüsvayçılıq müxalifətin zəifliyində deyil, zəngin bir ölkənin vətəndaşlarının miskin halda yaşamasıdır. Bəli, bu hakimiyyət millət üçün üz-qarasıdır və onun yapdığı hər bir əməl rüsvayçılıqdan xəbər verir. Mətbuata, azad fikrə, sərbəst toplaşmağa, özünü ifadəyə qarşı tətbiq edilən repressiya, siyasi plüralizmə, fərqli düşüncəyə, müxalif düşərgəyə, fərdi azadlıqlara avtoritar təpkilər də, iqtisadi azadlıqlara, sərbəst bazar iqtisadiyyatına qarşı yeridilən monopolist siyasət, vətəndaşların mülkiyyətinə edilən qəsd də bu hakimiyyətin rüsvayçılıq adına yazdırdığı qara səhifələrdir.
Indi nə baş verdi ki, ölkəni amorf vəziyyətə salanlar, insanlığı, ali dəyərləri aşağılayanlar, bir milləti tayfa siyasətinə boyun əydirənlər “güclü” oldu, milli dəyərlər uğrunda mübarizə aparan, azadlıq, demokratiya yolunda mücahidlə verənlər “zəif” və “rüsvayçı”? Ölkənin qaçqın kütləsinin səsini zorən hakim komandanın birinci şəxsinin adına yazdıranlar, gərək bu ölkənin qaçqınlarının hakimiyyət qapılarının arxasında saxlanılması faktını unutmasınlar. Qaçqını ehtiyac içində saxlayıb, onun “balasının ömründən kəsdirib” rəhbərlərə pay biçdirməyin adı ən böyük rüsvayçılıq deyilsə, bəs nədir?
