Hakimiyyətin düşük “Gül bayramı” xalqsız xalq yazıçısı Anar Rzayev üçün “Pul bayramı” oldu desək, yəqin yanılmarıq. Həmin gün Anar müəllimə kral həzrətləri “Heydər Əliyev Mükafatı” verdi, üstündə də 50 min manat.
Bundan bir neçə gün əvvəl isə Anara Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi “Qızıl Kəlmə” (göründüyü kimi, artıq bizdə varlılar da ən azı kasıblar qədər yaxşı adqoyma qabiliyyətinə malikdirlər) mükafatı vermişdi – Heydər Əliyev haqqında xatirələrindən ibarət “Unudulmaz görüşlər” kitabına görə.“Qızıl Kəlmə”yə çox baş qoşmağa dəyməz, çünki sözün azad olmadığı ölkədə kəlmə qızıldan deyil, lap brilyantdan olsa, nə dəyişər? Amma “Heydər Əliyev Mükafatı” məsələsində kiçik gəzişməyə ehtiyac duyuram.
Xatırlayacaqsınız, keçənlərdə Anar müəllim bir müsahibəsində elə beləcə də demişdi: “Qarabağın bir kəndini on ”Nobel” mükafatına dəyişmərəm”. Guya bütün el-aləm yığılıb buna “Nobel” mükafatı vermək üçün əldən-ayaqdan gedir, bu isə dirəşib ki, yox e, ondansa Qarabağın bir kəndini qaytarın, kifayətdir.Əlbəttə, belə deyil. Bütün psevdoziyalılar kimi, Anar da bu sözləri ilə saxta vətənpərvərlik üzərindən özünü xalqa şirin salmaq, millətin mənafeyini özünün və övladlarının maraqlarına qurban verməsini malalamaq üçün istifadə edir.
Əks halda soruşuram: ey Anar Rzayev, deyə bilərsənmi, doğrudan da, Qarabağın bir kəndini on “Nobel” mükafatına dəyişməzsənsə, bəs onda Qarabağın beş rayonunun işğalının altında imzası olan birinin adı ilə bağlı mükafatı hansı məntiqlə alırsan? Incimə, amma Qarabağın beş rayonunun işğalının altında imzası olan adamın adı ilə bağlı 50 min manatlıq mükafatı uça-uça aldığın halda mükafat fondu 1 milyon avro olan “Nobel”i sənə versələr, nələrə razılaşacağını indidən təxmin edirəm.
Bəs təcili tibbi yardım niyə 1 saat 20 dəqiqəyə gəlir?
Dünən Ziya Məmmədovun sözçüsünün çıxıb da indiyədək Bakıya gətirdikləri, indən belə də gətirməyə davam edəcəkləri bahalı taksilərin sifariş edildikdən cəmi 3 dəqiqə sonra müştərinin xidmətində olacağına dair açıqlamasını oxuya-oxuya düşünürdüm: insanda heçmi utanmaq hissi olmaz? Insan bir yalanı söyləyərkən heçmi qızarmaz, heçmi içi sızlamaz? Ümumiyyətlə, bunlar hər gün qaz verməyə yeni bir yalanı hardan tapırlar? Bunların buruqlarından neftlə bərabər, yalandamı çıxır yoxsa?
Addımbaşı tıxac, addımbaşı yolların qazıldığı, addımbaşı kələ-kötürlərlə dolu bir şəhərdə 3 dəqiqəyə taksinin müştərinin xidmətində olacağını söyləyə bildiklərinə görə, yəqin ki, belədir. Amma mənim dərdim bu deyil. 18 ildir millətin xidmətində olmağı bacarmayanların gətirdikləri taksilərin 3 dəqiqəyə müştərinin xidmətində necə olacağı mənə zərrəcə maraqlı deyil.
Mənim söyləmək istədiyim başqadır. Mayın 2-də Binəqədidə bir faciə yaşanıb, normal ölkədə buna görə yer yerindən oynardı. Amma burası normal ölkə deyil, Əliyevlərin Azərbaycanı olduğuna görə, əlbəttə, ortada heç “çırt” səsi də yoxdur.
Söhbət ondan gedir ki, həmin gün iki uşaq anası (üstəlik, biri 7 aylıq!) olan 29 yaşlı Ağsu sakini Zərinə Bayramova intihar edib. Həyat yoldaşının sözlərinə görə, xanımını hamamda özünü asdığı yerdə tapıb, həmin vaxt onun hələ nəfəsi varmış. Təcili tibbi yardıma zəng edib, həkimlər zəngdən nə az, nə çox, düz bir saat 20 dəqiqə sonra gələndə isə artıq iş-işdən keçibmiş.
Dediyim odur ki, siz hələ gedin canı ilə əlləşən vətəndaşlarınıza vaxtında təcili tibbi yardım göstərməyi öyrənin, biz taksini 3 yox, 33 dəqiqə də gözləyərik.
Absurdun və ayıbın pik nöqtəsi
Bir yandan Azərbaycanda açıq cəmiyyət uğrunda savaşarkən, digər yandan çay içmək, çörək yemək üçün qapalı yer axtarırıq. Ki, Emin Milli, Adnan Hacızadə ilə bağlı oyunu bir də bizim başımıza açmasınlar. Növbəti dəfə rejimin şər, böhtan, fitnə maşınının təkərləri altında qalmayaq. Açıq cəmiyyət uğruna savaşarkən qapalı yerlərə məhkum olmaq – nə qədər absurddur, deyilmi? Absurd və ayıb. Hər ikisi də hakimiyyətin ayağına yazılacaq və əlbəttə, bir gün hesabı sorulacaq.
