Heydər Əliyevin verdiyi “Şöhrət” ordenindən imtina edib Ilham Əliyevdən “xalq şairi” titulunu sevminə-sevinə alan Sabir Rüstəmxanlının xalqsız xalq yazıçısı Əkrəm Əylislini “Yazıçı” nəşriyyatını satmaqda suçlamasını oxuyub xeyli əyləndim. Sabir Rüstəmxanlı kimi adamların mövqeyi, bioqrafiyası elədir ki, dedikləri hər söz, səsləndirdikləri hər ittiham qayıdıb özlərinə dəyir.
Məsələn, mən Sabir bəyə demək istəyirəm: ey cənab Rüstəmxanlı, başda siz özünüz olmaqla, illərdir bu ölkədə nə yazıçılar alınıb-satılıb, indi bir dənə “Yazıçı” nəşriyyatının satılması çoxdurmu? Yazıçı özü satılırsa bu ölkədə, “Yazıçı” nəşriyyatı satılsa nə olacaq, satılmasa nə olacaq?
Əkrəm Əylislinin “Yazıçı” nəşriyyatını satmasını nə vaxtsa ona bağışlamaq olar. Amma Əkrəm Əylislinin öz yazıçı kimliyini satması daha böyük faciədi, daha bağışlanmaz suçdur. O, “Yazıçı” nəşriyyatını satıb, yaxşı eləyib, bəs yazıçılığını niyə satdı? Sabir Rüstəmxanlı onu “Yazıçı” nəşriyyatını satmaqda suçlayır, bəs özü niyə satıldı?
Bütün bunları yazarkən mən istəmirəm elə çıxsın ki, guya bu adamların satqınlıqları həlledici məsələdi. Guya onlar hansısa merkantil maraqları naminə istibdadın qoltuğuna sığınıblarsa, vəssalam, bu ölkədə qaranlıqlar heç vaxt dağılmayacaq, zülmət heç vaxt yarılmayacaq, Azərbaycan aydınlığa, işığa qovuşmayacaq. Yox, əsla yox! Əkrəmlər, sabirlər öz ictimai xəyanətləri ilə Azərbaycanın azadlığa, istiqlala, demokratiyaya, ədalətə gedən yolunu kəsə bilməzlər. Ölkədə özgürlüyün təntənəsini yubada bilərlər bəlkə, amma bunun qarşısını ala bilməzlər. Əliyevçi rejim onların çiynində üç gün, beş gün artıq duruş gətirə bilər bəlkə, amma bu hakimiyyətin durduğu yerdən kəllə-mayalaq olacağı qaçılmazdır.
Bəs bu adamların xəyanəti niyə bu qədər qəzəb, qıcıq, nifrət doğurur? Sadə səbəbdən: onlar ədəbiyyatın ruhunu korlayırlar, onlar mənəviyyat üzərindən alver etmək ənənəsi yaradırlar, onlar mənəvi dəyərləri maddiləşdirirlər. Neftlə söz, buruqla qələm arasında bərabərlik işarəsi qoyurlar. Və ən pisi: bütün bunlardan sonra xalqın gözündə qəhrəman olmaq istəyirlər. Həm xalqa sırtını dönür, həm də xalqın ürəyində əbədi yaşamaq istəyirlər. Belələri bu gün gərəkən cavabını almasa, onlara layiq olduqları yer göstərilməsə, sabah başqaları da bu çirkin yolu davam etdirməkdə problem görməyəcəklər, yeni əkrəm əylislilər, anar rzayevlər, sabir rüstəmxanlılar peyda olacaq. Xəyanət və ədəbiyyat sinonimlik statusu qazanacaq.
Ona görə də biz elə eləməliyik ki, gün gəlsin bu ölkədə satmaq, satılmaq feli deyiləndə birinci yada yazıçı, şair yox, kartof, soğan, qarpız, qoz-fındıq düşsün. Dar ayaqda nəşriyyatlar satılsın, amma yazıçılar yox.
Ərazibütövlüyümüzün bərpası
Ilham Əliyev Ağcabədidə çıxış etdi, Azərbaycanın ərazibütövlüyünün bərpa ediləcəyindən danışdı dünən.
O saatlarda Gürcüstandakı “Ədalətli Gürcüstan naminə hərəkat”ın sədri Şota Camaspişvilinin bəyanatı yayıldı bizim saytlarda, adam deyir ki, Alazan çayının yatağını mütəmadi dəyişməsi nəticəsində qonşu ölkənin 150 hektar ərazisi Azərbaycan tərəfə keçib.
Indi növbə Araz çayınındır. O da yatağını bir-iki dəfə dəyişib Iran torpağının bir hissəsi biz tərəfə keçdimi, vəssaalam, ərazbütövlüyümüz tamamdır.
Yəni Ilham Əliyev heç də havadan danışmır.
Ən çox ehtiyacımız olan qələbə
Sabah faşizm üzərində böyük qələbənin 66 illiyidir.
Biz həmişə öyünmüşük ki, tərəqqipərvər dünyanın faşizm kimi iyrənc bəlanı yenməsində bizim də payımız olub, Bakı nefti faşizmin yenilməsinə öz töhvəsini verib.
Nə qədər ağrılıdır ki, bu gün həmin o Bakı nefti xalqa, onun haqlarına, azadlıqlarına faşistcə münasibət bəsləyən bir rejimin daha da çiçəklənməsinə, güclənməsinə xidmət edir. 66 il əvvəl faşizmə qarşı döyüşən Bakı nefti indi nə yazıq ki, faşizmin tərəfinə keçib.
Mən buradan sizi faşizm üzərində qələbənin 66 illiyi münasibəti ilə təbrik edərkən, həm də sizə faşizm üzərində yeni qələbə arzulayıram. Bu qələbəyə xalqın da, neftin də böyük ehtiyacı var.
