Iki günlük müəmmadan sonra nəhayət, dünən Ata Abdullayevin sapsağlam, top kimi olduğu üzə çıxdı. Çox əla göstəricidir, irəliyə doğru atılmış böyük addımdır, yoxsa 2003-cü il olsaydı, buna ən azı, 6-7 ay vaxt lazım gələcəkdi. Üstəlik, məsələ ölkə sərhədlərini aşacaq, Gülhanədən Klivlendədək uzanacaqdı.
Amma işin bir də başqa tərəfi var: artıq Azərbaycanda öz sağlamlığını şou predmetinə çevirmək, bunun üzərindən hansısa mənfəətlər qazanmaq ənənəyə çevrilir. Keçənlərdə bir müğənniciyəz ağır xəstə olduğu, ömrünün son günlərini yaşadığı barədə açıqlamalarla qəzet səhifələrində, internet sitələrində günlərcə zəhlə tökdü, sevənləri depressiyaya düşdü, acı göz yaşlarının biri bir qəpik oldu, çox keçmədi, polislərlə dalaşdığına dair görüntüləri ortaya çıxdı. Görüntülər ortaya çıxınca hələ də toylardan qalmadığı məlum oldu.
Çox acınacaqlı mənzərədir: madam ki, sən hələ də əlində mikrafon toylarda oxuyub oynayırsan, polislə dalaşmağa gücün yetəcək qədər ayaqdasan, niyə özün haqqında kimlərisə üzə biləcək, hətta səni sevməyənləri belə, acıda biləcək xəbərlər yayırsan? Nə ehtiyacın var buna?
Başqa nümunə: saytlar, qəzet səhifələri bu yaxınlarda bir şairin ölüm xəbərilə aşdı-daşdı. Sonra şair çıxdı, heç nə olmamış kimi, xəbərləri yalanladı. Kimsə “Buna nə lüzum vardı? Bu nəyə lazım idi?” deyib sorğulamadı.
Yəni anlayacağınız, bu ölkədə artıq ölüm üzərindən xal toplamaq, ölüm üzərindən özünə sərf edən oyunlar qurmaq ənənə halını alıb.
Əslində, nə Ata Abdullayevi, nə o müğənniciyəzi, nə də o şairi qınamalı deyil. Hamımız bir dəfə öz gözlərimizlə şahid olmuşuq ki, artıq Azərbaycanda ölümlə heç nə bitmir, əksinə, yeni nələrsə başlayır. Kimin üçünsə yaxşı, kimlər üçünsə pis olsa da.
Hamımız bir dəfə öz gözlərimizlə gördük ki, artıq bu ölkədə ölüm son deyil, başlanğıcdır. Artıq ölümün konkret funksiyaları var Azərbaycanda – siyasətdən tutmuş şou-biznesədək ölüm böyük işlər görür ölkəmizdə. Əgər ölüm böyük işlər görürsə, ölüm üzərindən böyük işlər görülürsə, böyük məqsədlərə çatılırsa, ondan faydalanmaq istəyənlər niyə olmasın? Ondan faydalanmaq istəyənləri niyə qınayaq?
Onlarda nə günah var? Azərbaycanı bu iyrənc yerə gətirənlər utansın.
Sizin qurduğunuz hüquq dövlətini sevsinlər
Dünən Ilham Əliyev Elmlər Akademiyasında çıxış edib Azərbaycanda hüquqi dövlət qurulması yönündə uğurlardan danışarkən Bakı şəhər prokurorluğundan gəlib Müsavatın qərargahında axtarış aparırdılar. Axtarışın səbəbi 2 aprel mitinqilə bağlı qondarma cinayət işi imiş. Hətta zəhmət çəkib bunun üçün məhkəmə qərarı da çıxarıblarmış. Nə ehtiyac vardı, canım? Ata Abdullayev tipində beş-üç adamı göndərəydiniz, gəlib Müsavatın ofisini yerli-dibli aparaydılar.
Mən axtarışa hüquqi don geyindirmək üçün çıxarılan məhkəmə qərarından parçaları oxudum. Səbayel məhkəməsinin Elnur Həsənov adlı hakiminin çıxardığı qərarın bir abzasında oxuyuruq: “Istintaqla müəyyən olunmuşdur ki, Müsavat Partiyasının yerləşdiyi qərargahda Ictimai Palatanın iclasları keçirilmiş və həmin iclaslarda Palata üzvləri Bakı şəhərində qanunsuz aksiyaların keçirilməsi ilə bağlı qərarlar qəbul etmiş və bunun da nəticəsi olaraq cinayət əməlləri törədilmişdir”.
Təkcə bu bir abzasda hüquq adına iki rəzalət göz deşir:
BIR: hakim Ictimai Palatanın mitinq qərarını Müsavat qərargahında qəbul etməsini axtarış üçün əsas hesab edib. Heç dəxli var? Belə çıxır ki, Ictimai Palata üzvləri hansısa çayxanaya yığışıb, orada mitinq qərarı versəydilər, indi axtarış oradamı aparılırdı?
IKI: qərardakı “qanunsuz aksiyalar keçirilməsi ilə bağlı” sözləri elə qanunsuzluğun özünün pik nöqtəsidir. Hakim nəyə istinad edir? 2 aprel mitinqinin qanunsuz olduğuna dair məhkəmə hökmümü var? Ramil Usubov çıxıb “aksiya qanunsuzdur” deyirsə, bu illah ki, o aksiyanın qanunsuz olduğu anlamınamı gəlir? Hakim qanunları bir kənara qoyub, sadəcə, bir daxili işlər nazirinin, yaxud hansısa başqa vəzifəlinin açıqlaması əsasında hökm çıxarırsa, bu, hüquq adına rəzalət deyilsə, bəs nədir?
